По сѐ судејќи, изгледа дека особено привлечни за уметниците се промените во состојбите на свеста доживеани под дејство на дрога, бидејќи им ги отвораат вратите на несвесните полиња на човековата психа, а тое се всушност најавтентичен резервоар на креативните потенцијали во уметноста.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Еден ваков приод ѝ е туѓ на човековата психа - дискурсот што раководи со нашата мисла, не присилува да реферираме на објекти, го стеснува значењето, ги затвора алтернативните можности.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)