човеков (прид.) - мисла (имн.)

Чувствувам дека за него, потеклото на страста беше боженска и недостапна тајна за кратковечната човекова мисла.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Делото на Хајдегер, на Мерло-Понти ( Merleau - Ponty,1968), Гедемер (Gadamer,1976) и други феноменолози кои го разработија неговото сфаќање (види Palmer, 1969), потврдија дека човековата мисла и човековите постапки се формираат на длабочини во кои не можеме да проникнеме со јазикот, обичаите и општествените институции во одреден историски момент.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се она што се јавува како последица на човековата мисла и творечка моќ има своја причина.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За мене танцот е извонредна работа, многу поизвонредна од повеќето човекови мисли.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Покрај импресивниот напредок на науките во објаснување и предвидување на природните процеси, останува отворено прашањето може ли човековата мисла, свеста и самосвеста како основни елементи на духот, да се фати со „мрежата“ на научното познание.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но еден заеднички именител секако ги поврзува - обидот да се ослободи проблемот од „метафизичката конструкција“ и да се овозможи еден поширок и поквалитетен филозофски и научен пристап во неговото надминување.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А сега, кога со години гледаше како германскиот дух се распаѓа и како по најважните плодови на тој дух газат самите Германци, тој постојано повторуваше, како да се обидуваше да се увери самиот себе, дека тоа е лудило што кратко ќе трае, а германскиот дух одново ќе блесне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нѐ уверуваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла, ни ја пренесе својата љубов кон германската уметност, нѐ учеше да бидеме горди што, иако по крв Евреи, кои живеат на австриска почва, сепак ѝ припаѓаме на германската култура.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Човековите мисли се како бранови што се издигаат од океанот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Истото се случува и со човековите мисли. Човекот нема дарба да следи сѐ.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)