човеков (прид.) - лице (имн.)

Посебно го инспирираа бескрајните комбинации на овие две бои кои во преливите, во префинетите нијанси на нивната соработка, водеа и до помодрувања, појава што аптекарот ја согледуваше во корелација со човекот како мислечко битие и, бликнувањето на оваа боја на човековото лице, тој ја толкуваше како израз на внатрешни конвулзии и на сложени психолошки состојби.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Половина од неговиот глас, полош од Некролози, промоција фонографска снимка, одеше под масата: “Мили мои, забележавте дека човеколиките мајмуни, иако покриени со густи влакна, имаат проќелави лица, или подобро речено, ќелавоста ги претвора нивните муцки во нешто што многу потсетува на човековото лице.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- А што почнува со потемнувањето на човековото лице?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, веќе истиот момент, како на успорен филм, на човековото лице љубопитноста се замени со гроза и раката убиствено ја зграпчи патерицата...
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ако си созреал, ќе го знаеш тоа. А ако си јагурида, тогаш ... Магарштина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)