Имав успеано во својата претстава да задржам еден безбојно чист простор кога, како што тоа обично бидува, постигнатиот успех ми го наруши помислата на необичниот мир на улицата.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Ѕидовите станаа фонтани, фонтаните лакови, куполите небо, небото цветен килим, а сето тоа исчезнуваше во чистиот простор.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
А штом на нешто се сеќаваш, значи дека немаш чист простор за друго размислување.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)