челен (прид.) - коска (имн.)

Чекаше да се увериш дека под челнава коска не ми е сѐ како што треба.“ Полека го притеснуваше кон ѕидот на долгиот ходник и шуштеше несовладиво со силина на зовриена вода.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А додека куршумот не му ја скршил челната коска го сонувал своето планинско село и својот црвен сетер во него. И некоја своја Марија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Пее само кога ќе ве види нерасположен, кога ќе забележи грижи или тага во вашите очи, а, што е најважно, кога ќе го забележи сонот врз вашето чело, врз вашата челна коска.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Шоферот се обиде да закочи, кочниците диво чкрипаа, но сѐ беше доцна: изгазениот остана да лежи со скршена челна коска, неподвижен, без обвинување во очите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Еден човек со скршена челна коска, и блед шофер, и полиција, и минувачи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)