Сега, листот воврен во валјакот не беше празен, на него гледам црни редови во низа, се влечат надолу еден по друг, треперат црно и болскотно, како што треперат ѕвездите на небото.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Само разбој, што како кујнски елемент стоеше на средина во собата и тропаше цела ноќ, кога совалката минуваше од крај на крај, а преѓата правеше црвен, зелен и црн ред.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)