Во сенка на измислена палма Дише црн мрак.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Црн црн сум, мрава мрачна, црна, во црн мрак живеам. Очи немам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И навечер кога црниот мрак, како наеднаш да го голта селото, се издига чадот од оџаците за кратко, додека вечераат и пијат матеница.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)