ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тоа беше не многу високо поставено, под густо насадената црна коса, како рамна тесна нива, која полегнала под багремовите дрвја построени веднаш до нејзиниот раб.

Вратата се отвори. На врата се појави едно момче, високо, стројно со бујна црна коса и очи, за мене познати од некаде, како да сум ги видела веќе многупати.

Под шамија се спушташе на плеќи во прцлиња црна коса, измазнета и залепена за слепоочници.

Таа се смешкаше мило на сликата, а црната коса ѝ паѓаше тешко на обете рамена.

Нејзината црна коса така слатко го допира, што тој се сетува за убавината на второто цутење на вишните.

Ташко нè уверуваше дека видел црни очиња, дури и црна косичка.

Мајка му на Ташко сѐ така се насмевнуваше, ни мавна со рака, си го гушна бебето и се тргна од прозорецот.

„Ма-мо, многу е убаво!“ извика Ташко. „Мно-гу е у-ба-во!“ извикавме сите.

Ритамот се забрза, а таа се лулаше со него, со дива црна коса околу безличните сребрени леќи, со тенка уста, со усни згрчени во концентрација.

Се поглед­нав во хромираната страна на киоскот за кафе, типичен Кавказоид со перчин остра црна коса.

Таа беше едвај во моето видно поле, витка девојка со рефлектирачки очила, со црна коса потстрижена во еден прамен.

А тој уште од оној миг кога за првпат го слушна името на девојчето, почна во своите мисли да го изградува и нејзиниот лик: „Би морала да личи на татка си, височка е значи, има дупчиња на образите, крупни црни очи, црна коса што слободно ѝ паѓа врз белото чело...“

Речиси сум сигурен дека имаше зелени очи.

А потоа додаде: „Поправи ме случајно ако грешам.

Рече дека мајка ми била интересна девојка со долга црна коса и со зелени очи.

И беше со добар фат! Како да работела в болница, толку добро знаеше да ги среди раните“.

Дури, еднаш, на коридорот, еден мој другар ме прашуваше како сме си поминале на тренингот и дали навистина можам пет минути да возам на едно тркало; Луција стоеше само на метар од нас, сама, замислена, и гледаше низ прозорецот; надвор врнеше, таа гледаше во дождот, а долгата, црна коса, собрана во опашка ѝ паѓаше по грбот.

Од Преспани се разликуваат не само по зборот, туку и по изгледот. Имаат црна коса, коскеско лице, испупчени очи и орлови носеви.

„Ќе ти пишу црна коса на тефтер / Пиши лудо, ич ме мене не прашуј, ле“ .

И немаше... по неколку месеци, Кизо ѝ се придружи на Родне, а сликата од Роска ја подместија подолу зашто на нејзиното место го залепија Кизо, како помлад, со сѐ уште црна коса на која само зулуфите му беа прошарани.

Имаше црна коса и зелени очи - тоа е хармонијата на пеколот и змискиот отров а таков отров доброволно се пие до дно.

На враќање Рада не се врати на последното седиште, туку седна на испразнетото место кое зад себе го остави младиот господин, кој пред неколку мига седеше до младата дама со зифт црните коси.

Црните коси едноставно се загубија во ноќта.

До него, со како зифт црни коси седеше млада дама.

Прекрасна ќерка со црна коса, речиси спремна за фризура, со зелени очи, позелени од бојата на Исусовиот венец.

Значи девојката со црните коси од предното седиште на автобусот била мојата Рада.

Онаа топлина која некогаш беше само за една девојка со зифт црна коса.

Зифт лелеавата црна коса ѝ се спушташе до појасот.

Тоа беше едно ковчесто и голобрадо момче, бледо како мртовец, со интензивно црна коса која му ја допираше половината.

Неколку дена подоцна случајно пронајде ново име и телефонски број кои Марија ги имаше запишано во домашниот телефонски именик, а бескомпромисната луцидност на љубомората му шепна чии се.

Грчот што ме беше стегнал во моментот кога Ана (кога Маргарита) почна да се качува по скалите кон коишто мене пристапот ми беше забранет, почна нагло да попушта под дејството на некаква сонлива малаксаност, пред статуата од бавни скали; одбив да мислам, доволно ми беше да знам дека и понатаму ја гледам, дека црвената чанта се качува кон улицата, дека со секој чекор црната коса ѝ потреперува врз рамениците.

Ана беше непредвидлива, седеше токму на седиштето крај прозорецот, таа веќе се наоѓаше таму кога јас влегов на станицата Етјен Марсел па кога некој Црнец ослободи едно седиште напред за кое како никој да не беше заинтересиран, па кога јас успеав да се провлечам со некој неодреден изговор меѓу колената на двајца патници што седеа на седиштата покрај ходникот, останав покрај Ана и, речиси едновремено, бидејќи влегов во метрото токму уште еднаш да ја одиграм играта, го побарав профилот на Маргарита во одблесокот на прозорското стакло, и помислив дека е убава, дека ми се допаѓа нејзината црна коса со како птичје крило што накосо ѝ паѓаше преку челото.

Земав такси за да се вратам во својот крај, по прв пат самиот во себе како во некоја неверојатна странска земја, повторувајќи во себе дека да, Мари-Клод, да Данфер-Рошро, стискајќи ги капаците за подобро да можам да ја сочувам нејзината црна коса, оној нејзин начин да ја изврти главата пред да прозбори, да се насмее.

Ноќта, кога се колнеа во љубовта што го потврди непишаното правило дека таа може да се роди и на прв поглед, Авни ја преточуваше нејзината долга коса низ прстите велејќи ѝ дека тоа го потсетува на заграбите трева во ливадите на Орлик, кога како дете ги пасел говедата. Ѝ велеше дека нејзината коса го потсетува на мирисот на тревата, на питомото и дивото што извирало од нејзините жилки, претворајќи се во жештина што треба да се истури и дека тој ја чувствува таа потреба затоа што топлите, танки прстиња на Сања, веќе се шетаа по брановите на неговата црна коса, по тилот, и продолжуваа по вратот, по рамената и надолу по грбот, слегувајќи како повев на јужен ветар на страните од бутовите во кои Авни ја нафрли сета своја машкост вовлечена меѓу широко раширените нозе на девојчето.

Ласте Думбаровски беше висок, со густа, како катран црна коса изначичкана веднаш над веѓите и легната по страните над начулените уши, човек без чело, со големи опуштени образи во нерамномерно разредена боја на излитен скај.

И така: црни очи, црни веѓи, црна коса, бело лице, танка става — цела солунска кокона!

Бил на младешка возраст, снажен, ставит, со широко чело, со бујни црни коси, со густи веѓи, и мустаќи.

Беше убава, со долги црни коси, со сини очи, ведар израз, висока, стамена.

Електрични светулки лебдееја над црната коса на Мајка ми и ѝ го осветлуваа патот.

Другата помала, со шарено фустанче со црвени цветови и црна коса.

Жена, е од медитерански тип, меѓу триесет и петтата и четириесеттата година. лице со вовлечени темни очи, извиени веѓи, со кадрава црна коса, што мокра од снегот, се сјаи под сонцето на сијалицата.

Зад нив стоеше едно високо, за тринаесет години изразито извишено девојче, со долга црна коса, темни очи замрежени со долги црни трепки, а над нив извиени црни веѓи.

Посакуваме светлина, белина, добрина - денот да ја победи темнината - и така - девојчињата во бели трикоа останаа простум на бината, а среде - висока со чудесна црна коса стоеше Теми...

Автобус ко од филм, црвен и звучен, старицо ме гледаш со сините расеани очи, така се родив- едно црно, друго зелено око; Не гледам низ прозор, небаре Лондон го знаев од дете гледам до прозорот девојка со тен потемен од мојот плетенка од црната коса и за инает низ прозорот само гледа.

Капата накриво, црната коса развеана, две копчиња од кошулата откопчани, ветрецот ги фрла настрана полите од војничката блуза и под кошулата, во ритамот на чекорот, потскокнуваат јадрите момински гради.

Перса нема глас да ја храбри, туку само ѝ ја мазни црната коса и повторува со одвај чуен глас Господи! Господи! Господи!

Мајката Роса и мајката Перса не можат да им се изнагледаат, наликуваат на две родени сестри во омјасот, во бојата, во црната коса и црните очи.

Неговиот глас ја нема ни силината ни цврстината како тогаш кога го пушташе од дрвената кула во дворот на Одборот во Гаково кога постојано си ја поткреваше црната коса што му паѓаше над десното око.