црвен (прид.) - коса (имн.)

Ѓузепе носеше бакенбарди и долги мустаци и кратко потстрижена коса, а природата беше го нагрдила и со црвена коса, и целата глава изгледаше како црвена маска на велики поклади.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Истата изгледа „да ја грабнеш и да бегаш“, што е уште еден квалитет кој го исполнува, ама излезе дека недоволно била секси зашто оваа заменава што го пополни нејзиното место многу порано од што тоа беше испразнето, ја развиори својата црвена коса и колкови кои не мируваат сместувајќи го помеѓу своите бутини, насмеан и флекав, и згужван... и накапан со кафе кое секогаш прво го претекува, а потоа го преполнува во напрснат филџан, ама и оваа вештина испадна крајно невалидна за тоа врските и нивниот рок на траење.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лежеше на стомакот, нејзиното дишење го креваше белиот јорган во правилен ритам, а лицето не можеше да ѝ се види од црвената коса која се имаше распослано на перницата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Бојана имаше долга природна црвена коса, лице речиси мртовечки бело од пудра и во него всадени зелени очи кои светкаа како контраст на вештачкото мртвило на нејзината кожа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Бојана ја рашири дланката и поминина низ црвената коса.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ќе убијам, говорев и лажев дека тоа ќе го сторам само заради детето со црвена коса над чело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И секогаш чувствуваше дека е таков кога ќе се сетеше на своето дете, на неговата густа црвена коса по која со копнеж трепереа неговите дланки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Долга црвена коса залепена на збрчканото чело прошарано со белези од гребаници и чирови, модросиви очи секогаш завртени кон земјата, и модар нос со немирни ноздри.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тие паметат како изгледала порано оваа обична главичка; голо, детски розикаво теме, со венец остра, црвена коса над малите уши, подвижно чело просечно со две вертикални, страшно густи веѓи, голем црвен нос, широка уста, модри насмеани усни, ќосава брада со снежнобела кожа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само тој има црвена коса меѓу нас, чиј што прелив му минал и на веѓите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Истата црвена коса, истата уста, жи ми сè!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Си помислив: ова видение свеќите и Господ ми го приготвиле за да ме упатат во некоја значајна вистина".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само тој единствено имаше црвена коса меѓу нас, му блескаше како бакар а црвениот прелив му ги зафаќаше и веѓите.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)