Кога ќе откафтеше уста нејзините зборови се однесуваа само на зимата, на снеговите што знаат да ја покријат целата рамница и не само рамницата, туку знаат да ги затрупат уличките, дворовите, покривите, така што се добива впечаток дека ѕидовите од куќите се скусуваат, а луѓето се претвораат во џуџиња во така мали кукички.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Земјата се откорнуваше, се дигаше нагоре и над целата рамница се дигаше црн чад. и се мешаше бомбите, ракетите, гранатите, ја гореа напалмите и ја ораа гасениците на тенковите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)