цел (прид.) - вечер (имн.)

Но таа... Целата вечер беше негде далеку - над и вон општата расположба.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Седевме уште долго. Тоа, пак тоа. Истите разговори- истите одговори. Излез не гледавме никаде. Целата вечер беше загубена.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
БОЖАНА: Со него...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ми зачука, тука ми заигра... Цела вечер сон не ме фати. Мајка, и таа вели, тоа е...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И чинев така од многу едно и од мало големо цела вечер и цела ноќ, и дури взори ја составив разбиената слика на ќерката на царот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Првото, што го побара кога се исправи, беше пак онаа негова долга француска пушка и тој сега целата вечер ја чистеше неа на виделината од фенерчето, што реши вечерва да го запали.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Јас еднаш сум го чекал цела вечер.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ама, саках да ви кажам оти вашите жени ме држаа цела вечер на ќерамидите, а јас саках да им докажам, да видат оти од далеко чоек не може да се грее, а од далеко и месо не може да се вари.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
2. Еден Циган со цигулка Еден Циган со Циганка Еден Циган со дружина го бараше другарот Цела вечер дружината цела вечер Циганката цела вечер цигулката викаа по Циганот
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)