Татко ми сигурно чувствуваше дека гладот, речиси хроничниот глад во семејството ги свенува нашите души, насетуваше како замира нашата врева, без која му стивнуваше и еланот да чита, да мисли.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Знаеш, луѓето што страдаат од хронична глад се криво насадени.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)