фрлен (прид.) - конец (имн.)

Се сеќавам, еднаш во Десеттата улица дојде и седна покрај мене, велејќи: „Да разговараме“; и, се разбира, тоа не го сторивме.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Чек. Фрлениот конец. Мона Лиза. Музичките ноти извадени од шапка. Стакло. Сликата на пушки- играчки. Нештата кои ги наоѓаше. Значи, сѐ што се гледа, секој објект, заедно со процесот на гледање во него, е Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)