француски (прид.) - и (сврз.)

Мито го зеде книжулчето и длабоко воздивна, правејќи го тажно лицето како да е брат му на умирање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе појдите, чорбаџи Мито, по оваа работа кај колегата мој — италијанскиот конзул, — промрмори конзулот и седна на масата, та напиша два три збора на француски и му го подаде на Мита книжулчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Романскиот јазик (со своите разграноци: ароманскиот, мегленороманскиот и истророманскиот) припаѓа на романскиот разгранок, кој припаѓа на поголемиот разгранок на романските јазици (како италијанскиот, францускиот и шпанскиот јазик).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На ручекот во домот на Паскали, подготвен од неговата неуморната и пријатна сопруга, Французинката Луција, зготвен според француско и македонско мени, се пиеше македонско вино, а за крајот на ручекот Паскали отвори шише шампањско, кое било наменето да се пие по операцијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Покрај заемките од латинско потекло, Татко не ги изостави и покрактеристичните зборови преминати во балканските јазици преку турскиот јазик од францускиот и од италијанскиот јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во библиотеката, меѓу книгите на англиски, француски и руски јазик пронаоѓам и понекоја поегзотична, на пример, Чехов на унгарски или Кортасар на словачки. Solentinamska apokalypsa е издадена во 1982, во Братислава, во книгоиздателството Татран.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Имало еврејски, турски, грчки, бугарски, италијански, француски и други училишта.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓу публиката се собираа повеќе видни личности, како на пример битолскиот сликар Мелников, познатата глумица Мирјана Будимировиќ од Белград, глумицата од народниот театар во Скопје Мери Потхраски во друштво на колешката Живка Срдановиќ и режисерот Јосиф Срдановиќ, госпоѓата Здравковиќ од друштвото на пријателите на уметноста „Јефимија“ од Скопје – специјално дојдена за тој настан, како и грчкиот, францускиот и турскиот конзул.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога војските од оваа страна на фронтот започнаа да ги зацврстуваат своите позиции спрема Грција за да се спречи нападот на француската и српската војска, близу до селото во една од селските кошари донесоа стотина волчјаци за да ги дресираат; дресираните кучиња ги испраќаа по граничните караули.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јаков со змии во косата, свет дух во очите, Јаков што пие роса и јаде див мед, ја маѓепса Кристина која можеше да заведе било кој конзул, зборува француски и грчки како мајчин, Кристина која везе ѓерѓев и јаде од сребро, а татко ѝ тргува со камили по Африка и Азија.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Не можеше да се разбере како ова пресадена идеја од Француската и од Октомвриската револуција на Балканот доживуваше дегенерирани форми земајќи големи жртви.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа сметала дека нејзината штитеничка, со малкуто француски и грчки што ги знаела покрај албанскиот јазик, ќе успее да ја следи наставата во едно од тие училишта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Семејството пак се сели во Севиља, па во Мадрид.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1919. Борхесови заминуваат за Шпанија, најнапред во Барцелона, а потоа во Палма де Мајорка. Учи латински и арапски.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пишува стихови на француски и англиски. Ја завршува гимназијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес учествува во литературното движење наречено „ултраизам“ и соработува во неколку авангардни книжевни списанија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)