Двата модела не би биле начисто различни, сигурно: Си замислувам – а немам намера сега да го предвидувам исходот од некое посебно истражување за кое, се надевам, некој ќе се нафати, па затоа не ни сакам да претпоставувам – но си замислувам дека обата модела на геј-субјективитет веројатно некако ќе упатуваат, на пример, на мелодрамата, на кампот, на обожавањето диви и на машката геј-женственост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таквите склоности не одразуваат само различни филмски вкусови и, воопшто, прашања на естетска пристрасност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете зошто еден мој другар се труди да дознае дали најновиот дечко со кого излегува ја сака Бети Дејвис или ја сака Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дури и да не е Дејвис нужно садист во голем број од нејзините улоги на платното, нејзините ликови честопати недвосмислено уживаат во победоносноста, во расфрлањето со моќ и со авторитет, во пркосот против општествените конвенции и во терањето по свое дури и, па и особено, по цена на туѓото страдање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)