Полжавот додека разговара со листот пиејќи утринска роса *
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Како огромен шарен килим долу се простираше полето и искапено во утринската роса се преливаше во златото на узреаните оризови класја, во зеленилата на тутуновите стеблинки, а тек-тук се белееја и снежните пахулки на памукот што избиваше низ распуканите чушки.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Под кожата, човекот се наѕира нежен како утринска роса што одблеснува во среќна ѕвезда - рече старецот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Горите разјарено ќе бликнат, кострешејќи се како младо јагне на свежа утринска роса.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
И не чекајќи ни да запре возот сосема, на знак на Белича, обајцата искокнаа на задната врата и преку шините што блескаа од утринската роса, се изгубија во темнината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Доста му е утринската роса и повеќе влага не сака.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)