ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ако поголем дел од човештвото живее во градовите, човекот од крајот на дваесеттиот век, го сакал тој тоа или не, ѝ припаѓа на урбаната цивилизација.

Можеби уште поинтересно е да се разгледа судбината на метрополисите коишто се буквално основни носители на развојот на урбаната цивилизација.

Иако античката урбана цивилизација не е непосреден корен на современата граѓанска култура, таму каде што не постоеле силни римски градови, или не се сочувало нивното влијание, каде што нивното разурнување било премногу темелно - како што е честопати случај во нашите краишта - граѓанската култура многу потешко пуштала корени.

Не станува збор само за ергометриски вредности, антрополошки законитости на прегледноста и усогласување на предметите и градбите со човековите мери и можности, туку за промена на перспективата: градот веќе не е урбано јадро во руралното окружување, туку химера која сѐ голта и претвора во дел од урбаната цивилизација.

Почнувајќи од овој момент, вели Лефевр, а тоа е мигот на самиот пресврт во кој урбаната цивилизација ги прекрива хоризонтите на светот, животот, „Градот се потврдува. Тој се впишува во плановите. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 158