Тоа е начинот на кој работите сѐ уште функционираат - освен ако не се сретнете на муабет на Интернет каде што конверзациите сѐ уште се мошне рудиментитани - бидејќи кодот е ограничен на ascii. (нема слики, нема убави фонтови, нема звук).
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)