туѓ (прид.) - крв (имн.)

Но тоа не го оправдува постоењето ниту на едниот ниту на другиот воен сојуз, а уште повеќе да дејствуваат врз јаничарски принцип, односно да се служат со туѓа крв за да остварат свои цели на доминација во името на нацијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога освен својата почувствува и туѓа крв, се засили уште повеќе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А Марија патеше кога се враќав од операција со капки туѓа крв на чевлите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Меѓутоа, старецот беше збеснат поради бекството на неговото семејство; сега се појави потребата да бара туѓа крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вистина, по сето тоа, токму непристојно, лудачки, ѝ беше нараснат еротскиот апетит и таа се даваше секому, разумно животарејќи во паузата меѓу сексуалните чинови... ...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во тоа време некој Кандило Кучевишки, инаку познат и во Кукулино како човек што без болка може да крши речни камења со рака, се прогласил по еден сон за светец и со своите синови седуммина или осуммина, почнал да гради црква со своја лика на ѕидовите - тој прв ги подава рацете кон новородениот Исус во сина пештера и тој прв клечи на Исусовиот воскрес.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога им здодеало на синовите да кршат камен и уште повеќе да го слушаат татка си како шепоти со невидливи ангели и апостоли, отишле далеку и се прогласиле за арамии, да ја смируваат крвта со туѓа крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога освен својата почувствува и туѓа крв, се засили уште повеќе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А тирани в радост жешка прославуат денот прв, што со туѓа крв јунашка стасале си земен врв. ***
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)