тром (прид.) - и (сврз.)

Се спружи во ладнината и во сеќавањето остана само белината на плочите, издолжениот врат на камилата и кротката влага во нејасните очи, палмата, трома и висока, а под неа камената зграда, исушена од врелиот здив на тропикот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таков станав и јас: тром и безволен, штур. Немтур. Вампир.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)