ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

ИСКЛУЧОК ОД ПРАВИЛОТО ИСПРАШЕНИ КРИЛЈА 30 март, 4 часот

Секој член од комисијата имаше посебна специјалност: еден удираше по газовите на жените за да ги оцени тврдоста и степенот на вибрациите од ударот, друг им ги подотвораше устинките за да им ја види бојата, дали е розова или црна како на оџак, трет ги мирисаше дундите (тој често повраќаше), четврт ѕиркаше низ триаголничето на меѓуножјето, ако имаше тријаголниче за ѕиркање, ако не беа слепени месата на двете нозе, петти се занимаваше со нешто петто, и така натаму, што би рекол началникот Круме Волнаровски.

3. Градови Она што му дава препознатлив белег на творечкиот профил на Александар Прокопиев во целокупниот негов раскажувачки опус, тоа е своевидната опседнатост и безрезервната приврзаност за урбаниот сензибилитет.

На третиот ги фрлија бегот и кадијата сите луѓе што ги имаа на располагање.

Некои ги прегледуваа пушките, други ги точеа јатаганите со камени острила, трети ги притегаа ремењето на опинците, четврти ја сместуваа храната во тагаџиците.

Ќе ја земеше авланката за вино и ќе прашаше: „Од кое да наточам: од „јагнешкото”, од „арсланешкото” или од „свињешкото”? и ја кажуваше приказната за дедо Ное, кој, кога ја засадувал првата лоза, некои прачки ги залеал со јагнешка крв и благословил: тој што ќе пие вино од овие прачки, да пие по малку и да биде кроток како јагне; другите прачки ги полеал со арсланечка крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки, да пие троа повеќе и да биде силен како арслан; третите ги залеал со свинска крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки да лока како свиња и насита да нема...“

Во неговата најнова книга, најпарадигматични во тој поглед се расказите „Утрото во ‘Ексцелзиор’“, „За малечките сложувалки“ и „Мравки“; во првиот, раскажувањето е во функција на самото сиже, вториот расказ е автопоетички (се работи за поетика на обичното, секојдневното, миговното), а третиот ги проникнува и поетиката на авторот и конкретното вообликување на сижето, нешто како созвучје меѓу теоријата и креацијата (со конкретна демонстрација на творечкиот чин, кој се раѓа од сосема случајно слушнат разговор).