И да не спомнувам дека сета нејзина разголеност беше запалена и посрмена од онаа одвај видлива трепетлива светлина од газјена ламба!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Додека влегуваше во собата беше како оние сосема нечујни облаци што залажуваат дека ништо не кријат, ништо не носат, но кога наближи и се истури на мене престорувајќи се речен брзак, и кога потоа ме зафати во врелата матица, богами го загубив здивот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)