Во тоа Царство што широко отворено кон водите остана копнено, патрицијот им припаѓаше на ретките занесеници кои на сопствениот брод се отиснува на пучината, не поради трговска корист, туку поради самата пловидба, или она што очекуваа пловидбата да им го открие.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)