Ситната и топла песок што го прима неговото големо тело дозволува со саати да лежи врз неа додека од другата страна на реката сонцето полека се искачува по белото небо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Земјата веднаш ја соблече, фаќајќи ја за потпетиците, и првпат боса зачекори по свежата трева и топлиот песок.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)