тих (прид.) - ветрец (имн.)

Од исток дувна тих ветрец. Гората зашумоле... Реката Сатеска гргореше.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Тих ветрец вее - низ стрмни странки, се буди гора, - шушкаат гранки, - асики танки...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)