тивок (прид.) - збор (имн.)

Одново погледнувам на таблата, одново дослушнувам тивок збор на поздрав и збогување што тивко провејува по улиците, кафеаните, ресторанчињата и пазарот и желно, многу желно посакувам од југот тука постојано да дуваат само добри, топли и добродушни ветрови за да имаат луѓето помирен сон и окрилени со надеж да дочекуваат поведри зори...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но тој одмавна со раката сакајќи да ја смири вревата и едновремено да покаже дека има уште да зборува, та кога околу него повторно завладеа тишина, продолжи, обраќајќи ми се пак мене: ’Стариот закон нè учеше дека плаќаме за сите свои дела на земјава – око за око, заб за заб, така ни беше кажано, татко.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Те пронајдов заборавено во каменот, во една густа корија што истекува во сртовите, во еден тивок збор што ќе ја зачне песната.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И сите вие другите околу него се развревивте, со тивки зборови на одобрување и на восхит, оти тој човек успеа така милозвучно и вистинито сите мои поуки и насоки што дотогаш ги кажував да ги стегне во само неколку збора.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)