- Мене судбината ми одреди да одам на југ, и во тој правец ќе тргнам, кон Солун - се јуначеше со тенок глас човечето Крсто.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Другите на нејзино место обично дрско стојат, намерно пеат со тенки гласчиња или зборуваат некакви си француски зборови, а оваа си стои скромно и дури некако срамежливо.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Пчелите одамна тропаат на вратите на сите видови цветови, а славејчето го извива својот тенок глас од рана зора до доцна вечер, скриено во мирисавите цветови и зелените лисја на разбудената природа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И си стои таа старичка скромно пред вратата и со жални очи ги гледа оние, кои си влегуваат,
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
- А кога те погребаа? - го прашуваше Чауле додека Мајката ситно се смееше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)