Доктор Коста се врати дури следното утро. Измачен, темен во лицето, небричен.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Патот недопатен, сматен, каллив, Посоката неизвесна, мрачна, кривулеста, Дали одиме кон иднината зрачна Или од некои темни во потемни места?
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)