Автентичното постои. Тоа треба да се воочи. Макар и низ темни стакла.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Секое преголемо инсистирање, шлепање на одредена автентичност во смисла на посебност, дури и национална, со цел непознатото да се сведе во познати рамки, или сведување на традицијата во знак на племенско распознавање и фаворизирање на тој племенски дух, неминовно води кон исфорсирана национал - глупаво херметизирана култура.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сепак големите заби му беа скриени; ни копито ни маска не ќе му ги раголеше - тагата, или нешто загатливо, му лежеше во очите под темни стакла.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)