Телефонските врски на пример, не можат да пренесат доволно информации, да може да се пренесуваат филмови непосредно во домовите.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Преку сто телепринтери и 700 меѓународни телефонски врски.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Таму каде што дијалектиката не успева (А.А. губи во вербалниот двобој), останува ризикот да победи физичкото насилство, сказот од зборови продолжува во акции кога авторот укажува и ги осудува мерките на заплашување: со изолирање од телефонската врска, со организираната врева за да се спречи неговиот сон, со служење на неподнослива храна и последната нискост: приморуваат една негова блиска роднина да им се придружи во стапицата што му ја поставуваат на исцрпениот наратор пред да ја мине границата кон Македонија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На линијата на фронтот дење остануваа само стражари и извидници кои меѓусебно беа поврзани со систем на јажиња чие повелкување в лево и в десно одеше од војник на војник до последното каже кое го затресуваше ѕвонецот во штабната земуница до каде што доаѓаше телефонската врска.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Телефонските врски за десет години толку ќе застарат, како што се денес камшиците за коњи.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Прво што сторив во тие мигови, се упатив кон телефонот да се јавам во земјата, во амбасадата. Телефонските врски беа прекинати.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)