тврд (прид.) - глас (имн.)

- Кога судбината ќе се обиде да ти го скрши вратот, тресни ја по муцка, со тврд глас рекол Пандил Димулев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Како ќе ја отворам касата?“ праша еден ден пред тоа збунето шмркајќи со сувите ноздри. „Отвори ја, механичар си“, го охрабри Отец Симеон со тврд глас. „А бројките на таа каса?“ пак праша.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сето тело, месото и коските на отец Мида се претвориле во слова, во букви: коските се претвориле во тврди гласови а месото негово во меки гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Погледни го пријателон, покажал со очи Онисифор Проказник кон постариот тревар. - Поцрнува. Или се лажам, а?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во приквечерината кога мракот ги зафаќаше зафрлените агли, Глигор им се придружуваше на пејачите, пуштајќи го својот звучно тврд глас.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)