твој (прид.) - усна (имн.)

Кога би била воздух, секогаш би била таму, до твоите усни, да можам така да ги бакнувам нежно.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ах, тој молив, човек во човека На Јован Павловски Кога ќе докрајчи моливот, кога ќе снема сили никакви траги да остави зад себеси, човек не треба ништо да му зборува, ништо да му доверува.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Дури беше силен моливот - тој и душата своја ја пресоздаваше во значења и знаци и тој тоа го правеше со големи пориви, со голема жар: уште недозапишан претходниот - тој од твоите усни го читаше и поземаше веќе наредниот збор, го обликуваше покрај другите и им го оставаше во наследство на времињата и незнајното.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Никој нема да ти го допре срцето, зошто таму е моето срце, во твојот поглед е мојот лик, во твоите очи мојата убавина, на твоите усни мојот копнеж, на твојата душа мојата љубов, на твоите гради мојот живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас и два живота да живеам нема да се доволни да простам и заборавам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мојата душа ти се предаде долго пред да те сретне.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Моите солзи на твоите усни, сиурно силно печат, моите солзи на твоето срце, моите солзи на твоите раце, сигурно лузни ти оставиле.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе ме боли срцето ако тој збор пречесто излегува од твоите усни, ако како флаер го делиш по сокаците, сквернавејќи го неговото вистинско значење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На тој збор и таа сигурно паѓа и бестелесно плови во твоите небесни очи, пиејќи ја со сласт амброзијата од твоите усни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Слатки страсни јазици со с'скот врз твоите усни, преполни отров и мед.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Потајно улам на тебе, на твојата скришна насмевка, на твоите усни во кои заоѓа сонцето, улам на строгоста на твојот збор, на твојот рапав глас, улам на твојот поглед насочен како стрела кон сонцето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На тебе улам, неправедна божице, што се оддалечи со мојот залез на твоите усни за да намножиш поколенија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На раце те носев кон постелата да го задушам тоа прашање на твоите усни.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
— Јас и твоите усни ги сонувам, вели таа, уште не можам да ги заборавам бакнежите за Сталин.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам и дека си простивте една на друга засекогаш оти кога ја крена главата и пред да ги спуштиш твоите усни врз нејзините, целата икона на Богородица се осветли од светлината што извираше од твоите очи! Сите жени се потргнаа, а и јас со Пеличка.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со заби го гушев липањето на твоите усни; тие беа набрекнати од болка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)