Твојот очај те измамува и трансформира студ низ твоето тело насекаде.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Улам на твојот двор со распеани рози, Улам на древниот часовник што покажуваа недојдено време, Улам на оној жесток ветер од кој не потреперуваат ниту гранките ниту лисјата туку коренот в земи, улам на твоето тело што како божја заповед го свртува кон себе сонцето и го крие за да му биде визглавје на плодот во тебе.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
- Иии....! - Ми тежи мислата колку ли жени го милувале твоето тело?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ти подаруваат, не знаејќи, и најстрашно е што не знаат, едно кршливо и минливо парченце од тебе самиот, нешто што е твое но НАВИВАЊЕ не е од твоето тело, што со твоето тело треба да се спои со ремен како со некоја очајна рачка што се фаќа за твојата шепа.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Живееш со некој што ги исполнува порите на твоето тело, дише за тебе.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Преклопот на твоето тело и мигот кога ме нема.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Погледни ја оваа нечистотија по целото твое тело. Погледни ја кирта меѓу прстите на нозете.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кажи го веднаш бројот колкумина се насладувале со твоето тело?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)