сув (прид.) - камен (имн.)

Два бунара вода вадат од сув камен. Бел сладолед спие в пламен.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
И секогаш, и на сув камен, му успевало да создаде леб, постојано верен на сите оние клетви, заедно со кои и беше создаден, таков, немајќи потреба да ги оттурнува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
— Mope ми те прелага ли вој старјот вапир, госпо да си го придаде на сув камен? — ѝ вели Митра и покажа на дедот Петка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)