сув (прид.) - жена (имн.)

На вратата пред дворот ме пречека сува жена со строга лисичја муцка, темно лице слично на земја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Автомобилот застана на десетина чекори од него, кочниците како плугови се забуцаа во разјадениот камен. темен оклоп со две светкави џиновски очи, по сè - весел оклоп, Марлен, Марлен, Марлен, и двајца излезени од тој оклоп: сува жена и германски офицер во кабаница, долг и исправен, како обесен на закачалка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)