сув (прид.) - даб (имн.)

За право повеќе ме драскаше, оти дланките му беа испукани, како кора од сув даб, ама тогаш му стануваа меки. Најмеките раце на светот стануваа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утредента кога старецот се врати од шумичката со суви дабови гранчиња, го затече ранетиот како си ја чисти пушката. - Се готвам, дедо. Утре в зори тргам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На еден сув даб клукајдрвецот клукаше: „Клук-чук! Клук-чук!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)