Или, барем, геј- идентитетот функционира на тој начин кога се смета за елементарен, примарен поим, поим без составни делови и без субјективни димензии, поим што мора да се прифати здраво за готово и не дозволува натамошна анализа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И така, се трудевме да си ја нагласиме заедничката припадност во разни општествени и етнички идентитетски категории и гледавме да ги потстивнеме оние субјективни димензии на хомосексуалноста, како и оние особени одлики на машката геј-култура – збор да нема за емотивните и за еротските особености на настраното постоење – кои во умовите на многумина беа најодговорни за ширењето на ХИВ-от.
Ако геј-мажите не се чувствуваа страшно стегнати од тоа ставање во загради на емоцијата, на сензибилитетот, на афектот и на почувствуваната различност на нивните проживеани искуства, ако претежно политичките претставувања на гејството како колективен општествен идентитет во тој период не им изгледаа особено угнетувачки, тоа беше поради еден втор, посуптилен фактор.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)