студен (прид.) - рака (имн.)

Едно срце без љубов, едни очи без солзи, една душа без чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во хоризонтот на недостижното ме води студена рака на заскитан ангел во овој свет без ѕидови, па ова е свет на ранети ангели!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но во сувите и студени зимски денови ме повлече непозната студена рака во сувата тишина на осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во тоа немо или темно мачилиште или можеби светилиште ја барам својата душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Леле колку си измрзнал, свика кога му ги фати студените раце.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Отпрвин побледнува, чиниш студена рака ја зграбува за срцето, загубено ги мести очите час на мажот, час на синот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите тројца имаа суви, студени раце а на улица дождот без мака го проби неговото и онака влажно палто.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тие се ракуваа со неа. Со нивните студени раце.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како некоја студена рака да ме допрела.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа ме гледаше благо, но отсутно. Ја стегнав за студените раце.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)