студен (прид.) - постела (имн.)

Една искра најдолго се мачеше во мракот, Стоеше пред кандилото, молеше пред прозорецот да се отвори, И кога ѝ откажаа нејзините невидливи крилца Сѐ уште светкајќи падна на мојата дланка И како на студена постела легна – и згасна.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
СТУДЕНА ПОСТЕЛА НА ОГАН („Ветерот се враќа во студената постела на огнот“ Октавио Паз)
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сега сѐ беше се престорило во некој јагленосан цвет, во некоја студена постела на огнот...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)