студен (прид.) - камен (имн.)

Ве чекав и ве дочекав Како прашина од истрошен камен Студен камен во очите на змијата Тежок камен во очите на орелот Сив камен во мојата душа.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Бре, Циганин и студен камен ќе стопли и ќе го развесели!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Пушти се сосем, човек си, бре, разведри се!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Стиска со десната рака студен камен, не помал од глава на доенче, бранејќи се ќе падне.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Никој не можеше да допре до мојата душа и срце. Бев стегната како студен камен.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Калија стана од плочите, и сега таа, заедно со Марко, почнаа да го креваат Бошко од студените камења.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)