Не само што тие фрази константно се користат со алитерација и со игра на зборови, туку и Дишановиот специфичен јазик може да се сфати само за време на прикажувањето на филмот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Терапевтот не објаснува, ниту интерпретира, ниту пак поставува задачи, туку само слуша и поставува прашања за специфичниот јазик кој Лена го нуди.