сопствен (прид.) - внатрешен (прид.)

Никогаш веќе нема сам да си ја гони сопствената среќа од сопствените внатрешни одаи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но токму тоа е случај од гледиштето на потенцијалниот приватен следач на правило: оваа дистинкција нему не му е достапна, и според тоа, не му е достапна ниту праксата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Беше тоа еден лек и немарен начин на надмошност, што и пријател му како самиот да го бараше: како од устата на друг човек да ги слуша своите сопствени внатрешни слатко-пакосни потфрлања.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тоа значи формирање приватни сојузи, формулирање лични политички платформи, водење на сопствени внатрешни и надворешни односи, воспоставување пазарни политики, програми за одбрана и сигурност, образовни и рекреациони настани.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Книгава нема за цел да се натпреварува, на пример, со книгата на Џоел Дерфнер Женче: Мојот поход да станам најгеј- човекот на сите времиња и што стана наместо тоа; со книгата на Доналд Ројтер Гејдар36: Врховен инсајдерски водич за шестото геј- сетило; со книгата на Кети Криминс: Како хомосексуалците ја спасија цивилизацијата: вистинската и јуначка приказна за тоа како геј- мажите го обликуваа современиот свет; со книгата на Кевин Дилало: Неслужбен геј- прирачник; со онаа на Џуди Картер: Хомоприрачник: како да стапиш во контакт со сопственото внатрешно хомо: водич за опстанок за лезбејки и за геј- мажи; со онаа на Френк Браунинг: Културата на желбата: парадоксот и перверзноста во геј- животите денес; со онаа на Даниел Харис: Подемот и падот на геј- културата; со онаа на Берт Арчер: Крајот на геј и смртта на хетеросексуалноста; или дури и со веќе класичниот преглед на Мајкл Бронски: Судир на култури: создавањето на геј- сензибилитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од оваа страна, човек е слободен од зависноста кон бирократиите, што е неискажливо задоволство. (Слободните агенти, се разбира, можат да склучат привремени договори со организации и официјални институции.) Ако државите имаат истории и митски корени, зошто да немаш и ти?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Она што изгледа оправдано кај овие идеи е порекнувањето дека една индивудуа може да ги именува сопствените внатрешни состојби преку еден акт на внатрешна остензија, и врз таа основа да му придаде смисла на дискурсот за сопствената психолошка историја, која логички не е пристапна за никого, освен за него самиот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)