сопствен (прид.) - ум (имн.)

Но, како може да има таков свет? Какво знаење имаме ние за било што, освен преку нашите сопствени умови?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Верувањето дека ништо не постои надвор од твојот сопствен ум - мора да постои некаков начин за да се докаже дека тоа е погрешно ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мојата сопствена препорака е да се шифрираат (во за нас непознати кодови) сите виртуелни системи кои сме во искушение да ги интерпретираме менталистички: тие да се редуцираат на Серловите бесмислени чкртаници во нашите сопствени умови, а потоа да бидат спремни за повторно да им се влее значење во оној степен во кој покажуваат кохерентна каузална (роботичка) поврзаност со реалниот свет на објекти и состојби на нештата на кој нивните симболи можат систематски да бидат интерпретирани дека се однесуваат.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„... За да излезам од сопствената пародија / за да излезам од сопствениот Ум!”, но финална само во загадочен и фигуративен контекст – контрапункт.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Занемено, жмиркам, дремам Под мене тепих од ранки рози Мечтаам да видам уште едно сонце Два паралелни универзума во осмози Свет како нашиот, само посовршен И овој пејзаж, питорескен недовршен И овој в тревата на штурците шум И оваа роза со трн да ме боцне Ќе треба За да излезам од сопствената пародија За да излезам од сопствениот ум! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Ангажманот за јавните интереси, за повредените права и потиснати вистини; критички рефлексивната дистанца во однос на сопствениот идентитет, културното наследство и општествените институции; емфатичната вера во јавноста сензибилизирана за рационална аргументација; перформативното произведување на таа јавност низ актот на јавна употреба на сопствениот ум; принципиелното поттикнување на културата на разлики; отвореноста кон феномените на масовната култура, како и постојаното доведување во прашање на сопствената елитна позиција; одговорноста за демократскиот развој на општеството во целина ... тие и ним блиските особини не се наследуваат по никаква законитост од она што се нарекува хрватска културна и политичка традиција.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А таа слобода е единственото што го бара просветеноста и, според Кант, едноставно се сведува на ова: “сопствениот ум во целост да се изложи на јавна употреба.”
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
-Смее ли човек да му верува на сопствениот ум? – праша Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„При остварувањето на слободата на вашиот природен дух, некои проблеми ви се нанесени од живите суштества околу вас, некои од природните непогодности а некои од умот. Првите два полесно се надминуваат, но третиот: управувањето со сопствениот ум, е најголемата пречка за воспоставување на ред во вашиот систем“
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Зар немаш никогаш насетено како твојот сопствен ум има намера да те понизи, да те завлечка во матните.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа се горчливи моменти, Васј, неповторливи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
“Борхес”, вели тој, “го изградил своето дело, а ми се чини и самиот свој живот, од оној ист напор да си создаде себеси дом во сопствениот ум...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие сакаа да видат што има во нивните сопствени умови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Правото да го бираат својот декан на факултетите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот ум тука е најстварното нешто.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој никако не нѐ доведува во близок допир со сопствената земја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го сакаа правото да ја планираат својата професионална кариера.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џорџ штајнер, исто така, нѐ потсетува дека “Борхес е кустос во душата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)