Потребна е само една бесконечна серија од победи над сопственото сеќавање.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Можеби ти се чини себично, но преземањето на сопственото сеќавање го чувствувам како прво наше одделување.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Зашто, како воопшто може да се утврди дури и најочигледниот факт, ако не постои никаков друг доказ надвор од сопственото сеќавање ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)