сопствен (прид.) - опашка (имн.)

Под креветот склопчена змија си ја труе сопствената опашка.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Геа, со раскошни гради, мајка на сите створенија... била сосема сама по себе уроборос... змија која ја гризе својата сопствена опашка, алфа и омега...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Час подоцна, за тоа ѝ пишав и на Агна: „Луѓето во Маказар, такви какви што се, гневни, а некадарни да го преземат она што треба и во часот во кој што треба, можеби заради долгата историја на исплашеност, се јадат меѓу себе како шкорпиите што си ја јадат сопствената опашка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сопствената опашка не му пречеше, му пречеа прикриените приопашници, но сепак се надеваше на народната мудрост: „Секоја круша си има опашка”, при што си мислеше - круша, која кога ќе стаса ќе падне, ама пак не ќе е опашка, што и да се измитари, нема да стане ни оскруша.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)