сопствен (прид.) - око (имн.)

Гордоста ти недостасува да бидеш смешен во сопствените очи, зашто направениот грев е секогаш поголем од нас луѓето.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Партијата учеше да се отфрлаат доказите на сопствените очи и уши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Многумина ми расправаа за убавината на овој крај, но таа не може да се почувствува, ако не се погледне ( и не се доживее) со сопственото око.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Посакував да се погледнам себеси и во тој миг на обид за визуелна саморазгатка ме фаќаше ужас.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ме опфати необјасниво чувство на самопрезир и вина, но и увереност дека сето тоа е безначајно: зошто беше важно што чувствува Ема, каде се движат нејзините размислувања, што е таа самата во сопствените очи, што сум јас во нејзините очи?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тешко ми беше да се погледнам со сопствените очи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Пред огледалото повеќе не застанува: се плаши да се сретне со сопственото лице, со сопствените очи; се плаши да ги види наглите промени на ликот кои му ја навираат помислата: ѝ избега ли навистина на смртта или не?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Анаморфозата како мода Време е со сопствени очи да ја разгледаме метафоричката стапица за глувци на двојната сцена во уметноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа не беше затоа што тој го виде со сопствени очи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не беше во состојба да каже дали гледаше со своите сопствени очи, дали размислуваше со својот ум, дали слушаше со своите сопствени уши или со оние на Рози.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Луција беше возбудена: трепереше, не им веруваше на сопствените очи, велеше дека е тоа чудо; потем тргна од салата кон училиштето да раскаже што видела а јас ја стигнав на излезот, и одеднаш, без да знам зошто и без да знам од каде ми е таа сила, ја плеснав по задникот, сосема безобразно, оти ме беше опфатило некое победничко, раскошно расположение и ѝ реков: „Нека се качи на скалите така, ако може, твојот здрав народен дух“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Отпосле се свестив што кажа, дека има петнаесет години и тогаш, во тој момент се почувствував многу горда, многу значајна во сопствените очи и многу задоволна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И конечно, поенатата: „Ќе го преземам рабинското место на Солун на Лаг Баомер15 во 5683 (1933) година и се надевам дека ќе бидам рабин кој ќе воспостави брак помеѓу Евреите од Истокот и Евреите од Западот, кој ќе ги обедини во единствена нација на Израилот, за благосостојба на нејзиното духовно постоење и напредок, како во егзил така и во земјата Израелска”. 16
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со сопствени очи видов христијански учител кој водеше приредба со еврејски песни на децата во училиштето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Убавината нуди можност да го надминеш срамот, да избегаш од заедницата на стигматизираните, да се воздигнеш до занесното созерцување на чисто телесно и естетско совршенство и да ги оставиш зад себе кутрине стари кралици, да ја оставиш иронијата кон романсата, да достигнеш достоинство и да постигнеш вистинска и сериозна вредност, како во сопствените очи така и во туѓите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Посакувањето убавина нема врска со остварување заедничка цел со другите, туку со сакањето да се има нешто најдобро – и, со тоа што ќе се има, да се биде најдобар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Високиот викна уште неколкупати и, откако виде дека напразно вика, му се развика на Коста: - Толкупати сум ти велел џипот да го вардиш како сопствените очи!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Уште малку, уште малку! Побрзо! Побрзо!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Понекогаш тој не си веруваше и на сопствените очи, претпоставуваше дека и тие би го излажале. (Кутриот, во сè се сомневаше - во себе, во другите, во денот, во ноќта, дури и во земјата што ја газеше под себе).
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Низ сопствените очи го пресликав од сопствената глава!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еден мобилен енграм, би можеле дури да кажеме, „понадворешнување”, такви комплицирани нешта...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа, тие камени блокови, Чанга ги гледаше со сопствените очи и затоа беше уверен во историската вистина за Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Меѓутоа, привидението било многу високо по раст, имало огромни мустаќи и упатувајќи се по сѐ изгледа кон Обуховскиот мост, наполно исчезнало во ноќниот мрак.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И навистина, еден коломенски позорникар со сопствени очи видел, како што се разјаснило, зад една куќа привидение; но бидејќи по својата природа бил слаб, така што еднаш обично повозрасно прасе, откако излетало од некоја си приватна куќа, го соборило наземи, на громка смеа на кочијаши што стоеле околу него и од коишто тој побарал по еден грош за тутун поради ваквиот подбив,  и така, бидејќи бил слаб тој не посмеал да го запре, туку така си одел по него низ мракот сѐ додека привидението наеднаш не се свртело и, застанувајќи, не прашало: „Сакаш нешто?“ – и му покажало таква тупаница, каква што тешко ќе најдеш меѓу живите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не можеше да им верува на сопствените очи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Додај ѝ го на крвта богатиот француски талог и ќе прогледаш со сопствените очи!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)