сопствен (прид.) - кожа (имн.)

Заспивам, под тежината на сопствената кожа.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Заправо, мораш да си ги напишеш самиот, врз сопствената кожа.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Татко му се фрла врз него и налетува на камата) Умри, умри кога повеќе ја цениш сопствената кожа од народната!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
И по кој знае кој пат ќе се почувствува "заглавено", во град на дивоградби и лоши луѓе, во јануари кој никако да мине, во минус на тековна, во плус на килажа, во свет кој станува сè понесигурен и понапнат, во сопствената кожа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Пеплосан, дамлосан и жален се склупчил Нуне Волта во сопствената кожа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Уживаш во удобноста на сопствената кожа. Те облева ладна пот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Светот го чувствуваше единствено преку сопствената кожа. Беше сунѓер.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Веднаш потоа, штом прилегна, пак ја почувствува напнатоста, пак трпки му полазија низ телото и одново му се чинеше дека искокнува од својата сопствена кожа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Допирот со сопствената кожа постепено го смири.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Најречовита и најсамосвесна забелешка, би рекол, му е следнава: „Но, причината поради која белците ја сакаат иронијата е што таа им овозможува да се си се позабавуваат и да им биде подобро во сопствената кожа“.419 Таквата иронија им овозможува на успешните шизички стрејт-белци, вклучително и на Ландер, да се справат со срамот поради тоа што се повластени и белци дистанцирајќи се од културата во која веќе спаѓаат, тешејќи се со можноста дека не се докрај вмешани во неа, ставајќи се над неа и надвор од неа благодарение на тоа што имаат критички поглед, како и преку идентификување со маргинализираните луѓе, што им овозможува и понатаму да си учествуваат во неа со почиста совест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не сум баш сигурен дека многумина од нас би го прифатиле тоа како добар опис на кампската иронија, која – барем онака како што ја опишав – не им остава на своите практичари многу простор за самоизземање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја напишал „кландер“ (Кристијан Ландер), основачот на страницата, а во неа се изнесува извесен хипстерски поглед на белците хипстери.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ландер, кој е Канаѓанец и кој се опишува себеси како „недокториран докторанд“ што живее во Лос Ангелес, има да каже разни занимливи и забавни работи за прашањето зошто таквите луѓе ги привлекува иронијата, зошто иронијата има толку значајно место меѓу работите што ги сакаат белците.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но дали е можно тоа кога токму секидневноста ми пречи да излезам и од сопствената кожа?“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И никако не можев да се вратам назад во сопствената кожа иако убаво ја гледав како стои збрчкана тука во автобусот на само еден мрзлив дофат на раката.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)