Си велев себеси дека сето ова е човечко расудување: дека Бог, доколку постои, мора да биде бескрајно зад безначајните проекции на моето идеализирано сфаќање за моите сопствени идеали.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Јас бев ужаснат од Него доколку тој постоеше, и исто така ужаснат доколку не постоеше.