сопствен (прид.) - дело (имн.)

Но како сосема издвоена личност со сопствено дело, прв на пресвртницата на времето стои Торквато Тасо (1544-1595).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Лут поради лошите критики 1920 пишува критики за сопственото дело под псевдонимот „Louis de Marsalle”. 1931 станува член на Пруската академија на уметност, но 1937 националсоцијалистите го исклучуваат и го прогласуваат за „деартизиран”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На творецот не му е дозволено да суди за неговото сопствено дело.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Настан е неговата најпозната драма, полна со сите оние елементи по кои се познати и неговите романи и кои и денес го прават посебно (пост)модерен: автореференцијалност (интерактивност, дури!), хумор совршено избалансиран и кон надвор (предизвикувајќи миметички впечаток) и кон внатре (расчленувајќи си го сопственото дело!), една интелектуална отменост. совршена едуцираност. голема визуелна култура (некои сцени во Настан го предвестуваат поп-артот на Линхенштајн. на пример!), минуциозно водени дијалози, необично впечатливи дидаскалии...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но покрај вашите сопствени дела ќе имате многу малку за признавање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Заради потврда на сопственото дело во сегашноста, тој се потпира на минатото онакво какво што го согледува тој и во тоа настојување тврдоглаво ќе ги пренабрегне не само историските документи туку и фактот дека автентичноста на пронајдениот ракопис, колку и заводливо тој да нуди убедливост, не може да се провери бидејќи носи во себе субјективност на наменски пишуван животопис.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)