ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Како тоа да беше нешто повеќе од ехото на неговиот сопствен глас што одеше во гредите, тој ги слушна зборовите, „Некој долу те бара тебе, Ден“.

Тој ѝ одговори пред да биде сосем буден. Во својот полусон го слушна сопствениот глас како одговара, „Да, да, Рози“.

„Не сакам да умрам“, му јачеше неговиот сопствен глас во ушите.

Овој се насмеа гласно.

„Не сум подготвен“, офкаше. „Не сакам да заминам вака, сам, далеку од дома“.

„Не“, го изненади стравот во сопствениот глас.

- Како се снаоѓате со уличките? – сопствениот глас, сега откако девојките излегоа, а тој остана во возилото сам со возачот, му зазвучи претерано љубезно, наместено.

„Вие имате ортома!“ - го слушнува Глигор својот сопствен глас.

Смислата на зборовите не проникнува во неговата свест, тој се вовлекува и се опива само од звучниот хаос на римите што го возбудуваат и го обземаат целото негово суштество и, заборавен, восхитен, растопен во еден необичен свет на чувства, разбранувани во неговата душа, тој го слуша сопствениот глас како трепери, се подигнува и звучно се разлева.

Влегува веднаш по дигањето на завесата, бришејќи. го грижливо со четка фесот на чорбаџи Теодос, оди полека на прсти, зборува тихо плашејќи се од својот сопствен глас.)

Себеси се прикажува и како простодушник и како разочаран критичар на надуениот новинарски дискурс кој го користи како стомакозборец.

Да зборуваш со сопствен глас, ако си онаков културен простодушник за каков отпрвин се претставува самиот О’Хара, значи да ги усвоиш ветвиот јазик и склоноста кон мелодраматично претерување кои се одлика на новинарскиот дискурс.

До крајот на песната, меѓутоа, О’Хара ја разграничил неволјата на ѕвездата од својата.

Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.

Истовремено, цитатот на О’Хара ја разголува превжештената реторика на новинарскиот дискурс, исмевајќи го насловот поради мелодраматичната претераност, поради напнатиот напор да нѐ натера да внесеме толку многу горливо и заблудено значење во поситните дробности на животот на некоја ѕвезда која, всушност, не ја ни познаваме – иако жолтиот печат можеби нѐ навел да мислиме дека ја познаваме – особено кога сопствените животи не ни се квалификуваат за исто такво грижливо размислување и сочувство. ‌О’Хара му се придружува на извикот од насловот, го повторува небаре ги искажува сопствената шокираност и потресеност и си го присвојува исказот пред читателот на песната воопшто да сфати дека О’Хара само го цитира жолтиот печат.

Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.

Започнувајќи ја песната со зборовите од насловот и рецитирајќи ги со сопствениот глас, тој активно (односно, пасивно – односно со активна пасивност) ја зазема положбата на субјект што трачерскион наслов му ја натура на неотпорниот читател.

Децата уште од рана возраст се изложени на жанровите на дискурсот, однесувањето и емоционалното изразување.

Далеку од тоа дека се иззема од хистеричната возбуда што дречливион наслов сака да ѝ ја внесе на масовната публика на која ѝ е упатен, тој радо се асимилира себеси во таа публика, присвојувајќи си ја мелодраматичната реторика на насловот, го цитира и го репродуцира со подбивна сериозност.

Таквите разграничености ги разлачуваат не само видовите на дискурс туку и видовите на чувствување, стиловите на емоционално изразување и конвенциите на однесувањето и на општествената интеракција.

Ги слушавме сопствените гласови од голема далечина.

Весна Димовска Читање од сопствениот глас сеприсутен во јасниот ПОЕТСКИ БЛЕСОК на Олга Наумовска Пред нас почитувани е еден јасен поетски глас, еден стремеж, поетска побуда врамена во седумдесетина лирски изливи поврзани единствено со огромната мотивска желба на поетесата тие да бидат јасен поетски блесок.

Сме навикнале сопствениот глас да си го слушаме низ коските на сопствената глава. Бартоне, овде е Бартон.”

Секако дека не можеш да си го препознаеш сопствениот глас на телефонот. Никој не го може тоа.